گوشتو را بیار نزدیک ! دارم می رم پای یه معامله ی نون و آب دار !
دوست داشتی تو هم بیا ؛ خیلی سرمایه نمی خواد !
میز معامله اش آن چنانی نیست طرف معامله ات خیلی خوبه و تو می تونی به راحتی دورش بزنی !
خیلی صمیمیه  اگه یه کم عقب تر بشینی بهت میگه بیا نزدیکتر...
اگه یه کم آه و ناله و گریه زاری را چاشنیش کنی دلش به رحم می آد !
کاری نداره ؛‌یه چاق سلامتی و یه حمد و ثنای کوچولو یه عالمه گله و خواهش و خرده فرمایش!
کتاب عزیزش را روی سرت می ذاری و گردنت را کج می گیری و مظلوم نمایی می کنی و جون عزیزهاشو قسم می خوری که بد عهد نیستی و پای عهدت می مونی و قول میدی آأم خوبی بشی!
تو بگو ؛ خرت که از پل گذشت بی خیال حرف هایی که زدی ! اصلا شتر دیدی ندیدی !

:شما قبول کنید به جون عزیزاتون چک هام سر موقع پاس می شند !!
: این دفعه را بگذر قول میدم جبران کنم !
:  ................
.............
......
 معامله انجام میشه و حاجی حاجی را مکه می بینه !
به به چه معامله ی پــــــــــــــایــــــــــــــاپـــــــــــــایـــــــــــی ؟!
هر سال توی این شبها کارمون شده جوش دادن یه معامله ی نون و ‌آب دار ؛ اما طرف معامله اون قدر بزرگواره که به روی مبارک نمی آره که طرفش چقدر فریبکار و دغله !

 سبحانک یا لا اله الا انت الغوث الغوث  خلّصنا من النار یا رب ....
امشب دوباره بعد از یک سال می خواهم بگم خدایا از آتش جهنمت می ترسم و منو ببخش ...
می خوام بگم جز تو پناهی ندارم وجسمم ضعیفه و یارای تحمل این همه درد و رنج را نداره ...
می خوام حق و حقوق یک ساله مو ازت بگیریم و بارمو را برای یک سال ببندم و ...
می خواهم بدی هامو بی خیال شی !
 
می خواهم معامله کنم ؛‌ گناه و کاهلی و بی توجهی بدم و عفو و توجه و حمایت را از آن خودم کنم !‌
منصفانه است دیگه !! هم تو سود می کنی و هم من !!
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

خدایا جز تو کسی را لایق دوست داشتن نمی بینم " دوستت دارم ".

با همه ی بدی هام اما یه چیزی همیشه ذهنم را مشغول کرده 
« صبرت علی عذابک فکیف اصبر علی فراقک »
« صبرت علی حر نارک ؛ فکیف اصبرعن النّظر الی کرامتک »
یا رب نظرت را بر نگردان.

::::::::::::::::::::
خدا هم رحمانه و هم قهار ؛‌ کاش فقط اندکی به قهار بودنش هم می اندیشیدم.

ملت آمریکا هم معتقدند چراغی که به خونه رواست به مسجد حرومه !!!

امروز توی خبر ساعت 7 دیدم و شنیدم که ملت آمریکا جهت اعتراض به دولت و رئیس جمهورشون تحصن کرده بودند 
مصاحبه ی خانمی که کلاه قرمزش را تا چشماش تو سرش کشیده بود و یقه ی لباس قرمز و سفیدش تا بیخ گلوش بسته شده بود ، را نشون می داد که می گفت : هر یک ثانیه اشغال عراق 50 هزار دلار برای دولت آمریکا هزینه در بر داره و او می خواست که دولت کشورش دست از این اشغال پر هزینه برداره و به مشکلات ملت شون رسیدگی کنه و بعد آقایی را نشون داد که می گفت مردم آمریکا در شرایط سختی زندگی می کنند ؛ این هزینه ی هنگفت را خرج ملت کنند و ....

همون جا خدا را شکر کردم که ایران خودمون هر عیبی هم داشته باشه لااقل سرمایه اش را خرج خودش می کنند !!!!! حالا درسته که گرونیه و تورم لحظه ای و ساعتیه و تاید دیروز 800 تومان بوده و امروز 1100 تومان و غیر و ذالک ؛ اما خیالت راحته که دیگه اون چراغه که به خونه رواست فقط توی خونه روشن می شه نه توی مسجد و جاهای دیگه !!!
هر چی داریم و نداریم ظاهر و باطن خرج ملت میشه ! توی ماه مبارک هم که الحمدلله هیچ کس هیچ مشکل و کمبودی نداره !
اگه باورتون نمی شه  چشماتون را بمالید و کمی به دقت دور و اطراف تون را نگاه  کنید تا وفور نعمت و راحتی را ببینید !
بی اختیار یاد این جمله ی دکتر شریعتی افتادم که میگه :
زنده بودن را به بیداری بگذرانیم که سال ها به اجبار خواهیم خفت.
 
اون چراغه که به خونه روا بود و به مسجد حروم ؛ را یادتون هست؟
فکر کنم حالا دیگه به مسجد هم حلال شده باشه !!!

پ.ن.
دوست عزیزی که در لبنان به میهمانی ماه خدا رفته ؛ ‌می گفت : ماه رمضان لبنان بر خلاف ایران همه جا جشنه و همه این ماه رو عید می دونن و با شکوه و شادی می گذرونن اینجا آدم با تمام وجود معنای رمضان المبارک رو احساس می کنه !

در خاطرات پروفسور حسابی خواندم که :
« وقتی در دانشگاه سوربون تدریس می کردم روزی در ساعت آخر درس، یک دانشجوی دوره ی دکتری نروژی پرسید:
استاد !   شما که از جهان سوم می آیید جهان سوم کجاست ؟!
در حالی که چند دقیقه به آخر درس مانده بود مطلبی را فی البداهه گفتم که روز به روز بیشتر به آن اعتقاد پیدا می کنم...
گفتم : جهان سوم جایی است که اگر کسی خواست مملکتش را آباد کند خانه اش خراب می شود و اگر بخواهد خانه اش آباد باشد باید در تخریب مملکتش بکوشد. »

دوست من :
خوشحال باش که خانه ی کوچکت را فدای سرزمین مادری نمودی و اهل سرزمینت را به اهل منزلت ترجیح دادی .
با شناختی که از تو دارم اگر برعکس شده بود هرگز احساس رضایت بخشی نداشتی ؛‌ رضایت از زندگی ؛ رضایت از افعال و تصمیماتی است که برای زیستن گرفته می شود .
دوست من اگر روزی روی صندلی پارکی (‌هر کجای دنیا ) ‌نشستی و به عقب نیم نگاهی انداختی هرگز از عملکرد خود نادم و پشیمان نخواهی بود.
بدا به آن هایی که از نگاه کردن به سایه ی پشت سرشان هم واهمه دارند.  
    
پ. ن:
جهت دلداری به دوستی که خانه اش را ویران کرد تا مملکتش را آباد کند .

ادامه :

نقش امیال و خواسته های غریزی و طبیعی در زندگی:
فراموش نکنیم که ما انسانیم و هیچ چیز انسانی نباید برایمان بیگانه باشد
غرایز طبیعی بخشی از زندگی اند و سرکوب آن ها ممکن نیست نتیجه ی آن آشفتگی روحی و روانی است انسان در مبارزه با طبیعت خویش ناتوان است مثلا زمانی که خواب چشم ما را فرا می گیرد _‌حتی در هنگام رانندگی _ پرهیز از آن امکان ندارد.
آشفتگی اورل نتیجه ی نبرد خود با خود است ؛ آن جا که فلورا به خاطر هوسبازی مردی سخت کتک می خورد اوج آشفتگی و پریشانی و خود درگیری یک مرد در مبارزه با امیال خود را نشان می دهد من این کج خلقی را نوعی بد اخلاقی مردانه تلقی می کنم که فقط خاص آنان است هیچ فردی نمی تواند و نباید غرایز خود را سرکوب کند در نبرد با خواهش های طبیعی انسانی هیچ برنده ای وجود ندارد هر چه هست بازنده است نه جسم می تواند به مخالفت روح بر آید و نه روح می تواند با جسم و خواهش های آن مخالفت کند و انسان ترکیبی از تمایلات روح و جسم است ؛ روح تمنای یکتا پرستی دارد و جسم تمنای خود پرستی ؛ روح با ایثار و انفاق و نوع دوستی و ... تغذیه می شود و جسم با نیاز های مادی و هر دو به موازات هم و به موجب هم رشد می کنند اما قابل تفکیک نیستند مگر به مرگ ؛ در آن زمان است که روح از قفس تن جدا می شود روحی که در تمام طول حیات محکوم به هم خانگی با جسم بود .

فلوریا می گوید : ما تا ابد زندگی نمی کنیم
این بدان معناست که از فرصتی که در اختیارمان قرار داده اند درست استفاده کنیم
مسیر درست رسیدن به هدف ؛ همان مسیر زندگی و پاسخ معقول به خواسته های طبیعی جسم و روح اند پاسخ به محرک هایی چون نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن ، امنیت و توجه ،‌ احساس آرامش ،خواب و گرسنگی و... تمایلات طبیعی موهبت اند و به دست آوردن موهبت های از دست رفته غیر ممکن است و راه رستگاری ، سرکوبی تمایلات طبیعی و غریزی نیست.

پاسخ به خواسته های طبیعی زندگی خدشه ای به پاکی روح وارد نمی کند چرا که همین پاسخ ها ، خود زندگی اند که فلوریا از آن به عنوان خوشی های حقیقی یاد می کند و اعتقاد دارد که باید خوشی های حقیقی را دوست داشت.

آیا ازدواج چیزی غیر از در هم آمیختن دو روح است ؟
آگوستین آرامش زندگی اش را زمانی از دست داد که از همدمش جدا شد او مانند اسبی چشم بسته ، به خیال رسیدن به سر منزل مقصود ؛ به دور محیط زندگی خویش دور می زد.
آن زمان که در وجود زن دلخواهش آرامش یافته بود زنده بود و زندگی می کرد در واقع رستگار بود اگر چه رستگاری برای او مفهومی متفاوت داشت .

پس امیال و غرایز جزیی از انسان اند و خود و علیه خود مبارز نمی طلبد! پس نم یتوان یکی را دشمن دیگری تلقی کرد .
آگوستین می گوید : آن چه تباهی پذیر است از هر آن چه تباهی ناپذیر است پست تر است و فلوریا آن را تکمیل می کند که ؛ آیا چیزی به عنوان تباهی ناپذیر وجود دارد که روح ما به آن متوسل شود ؟
و من می افزایم تنها چیزی که تباهی ناپذیر است فقط باری تعالی است که اگر به آن متوسل شویم رستگار خواهیم شدپرهیز از زندگی دنیوی ، دوری از هدف آفرینش است یعنی پرهیز از آن چه که خدا خواسته است ؛ این جاست که فلوریا می گوید ؛ نفی خدا به اسم خدا .


حفظ سلامت و ارتقا روح انسان با پرهیزگاری:
پرهیزگاری مرگ عشق نیست مهار عشق است و حفظ انسانیت و به بهانه ی رستگاری روحی نباید جسمی را فنا کرد .

تقوی و پرهیزگاری فرار از امیال نیست مهار آن هاست غرایز باید باشند و ما باید بتوانیم ضمن پاسخگویی درست به آن ها؛  مهارشان کنیم وگرنه عاری بودن از هر حسی رستگاری به دنبال نخواهد داشت.

فلوریا معتقد است ؛ " وقتی حقیقتی را یافتی خود را می یابی پرهیزگاری را می یابی و آن چه به صلاح توست خواهی یافت"

تاثیر زن در زندگی مشترک:
فلورا بر خود می بالد که تاثیر محو نشدنی بر اورل گذاشته است و این جا نویسنده به زنان می گوید که تاثیر آنان بر مردان بسیار است و آرامشی که یک مرد از همسرش کسب می کند در هیچ جا و نزد هیچ کس تجربه نخواهد کرد .



تعریف گناه:

تعریفی از آلودگی و گناه نیز این جا لازم است گناه فعلی است که به سبب انجام آن فرد به خود یا دیگری آسیب رساند و سلامت جسمی خود یا دیگری را تهدید کند و از جایگاه رفیع خویش به زیر آید .

" گناه عمل یا حسی است که انسانیت انسان راتهدید کند و مقام والای انسان را خدشه دار کند "نویسنده تلاش می کند خواننده در یابد که لذتی که از حواس طبیعی و غریزی به انسان دست می دهد گناه نیست او سعی می کند هوسبازی را از نیاز های بشری جدا کند.

 
در پایان می توان چنین جمع بندی کرد :
واقعا رستگاری روح در چیست ؟ ما آفریده شده ایم که زندگی کنیم نه این که به زندگی پشت کنیم ما باید از تمام فرصت ها و نعمت هایی که در اختیارمان نهاده اند برای ایجاد یک زندگی خوب استفاده کنیم. 
 حقیقتی که ما در پی آن هستیم همانا در اطراف ماست آن قدر به ما نزدیک اند که ما گمان نمی کنیم آن چه به دنبالش هستیم همین است که پیش روی مان قرار دارد همین لحظات ساده ی زندگی که به سرعت از جلوی ما می گذرند و ما گذشتن آن ها را متوجه نمی شویم و این است راز زیستن .
و جمله ی پایانی را از فلوریا می گیرم ؛  "این قابلیت مخلوق بودن ماست که از آفرینش خداوند لذت ببریم " و لب به شکرش باز کنیم .
عبادت الهی از دید فلوریا یک هنر است.

آن شب ماه شعبان نیمه شد و ماه تمام متولد و امشب ماه شعبان نیمه می شود و ماه تمام ؛ پرده می پوشد .
شهر را آذین بسته اند و امشب و فردا کسبه ی بازار با سخاوت تمام شیرینی پخش می کنند! پسرم از من می پرسد
ــــ‌ پس کی می آید ؟
و من پاسخ می دهم هر وقت که ما آماده شدیم .
ــــ‌  ما کی آماده می شویم ؟
ــــ‌  هر گاه که به قدر کافی زلال شدیم .

در نیمه تمام می شود ( رخ می نماید ) اگر ما تماما زلال شویم .

خانه ام آشفته بازاری است که تمنای میهمان دارد ! ورودی کوچه را بسته ام و در انتظار آمدنش ؛ طاق را ریسه می بندم !
عنکبوت ها جای جای دلم را حجله بسته اند و من برای آمدن عروس پروانه ها اسپند دود می کنم ! آن قدر دود اسپند و غبار غلیظ غفلت با هم آمیخته اند که خمار شده ام و آمد و شدها را نمی بینم !
چاوشی می خوانم و به پیشوازش می روم اما باز این غبار لعنتی ؛‌ مانع دیدار می شود و من ناکام از دیدنش به انتظار جمعه ای دیگر می نشینم.  

 

از صیقلی بودن آینه است که چهره در آن زیباست ؛ برکه زلال است که درختان سر به فلک کشیده در آن طنازی می کنند ؛ از صافی آسمان است که ماه زیبا در آن می درخشد و از آرامش دریا است که آسمان به راحتی در بستر آن غنوده است ...

اگر نوری در دلم نمی تابد ؛‌ گناه از خورشید نیست ؛ این سردی و تاریکی از دل من است که روزنه ای به آفتاب ندارد فقط یک پنجره کافی است تا تابش گرمابخشش را در جام دل حس کنم .

می پندارم که تمام عمر را مانند کرم کوچک ابریشم ؛  فقط قفس بافتم و در آرزوی پرواز بودم .

عید بر همه مبارک باد
پ.ن.

از این که نتونستم مدتی به همه سر بزنم عذر می خوام انشاالله اگه عمری باقی باشه جبران می کنم

                                                                                                                            
عشق تو آغــــــــــاز و پـایــان دل است 
                              عشق تو دریای غـــــم را ساحل است


کبوتر های کربلا  ؛‌ مهمون های حسین بر گشتند و ما میزبان عطر و بوی کربلا هستیم .
بوی مظلومیتش را از عطر غباری که بر تن زوارش نشسته بود حس کردم ...
عجب صبری داره خاک این سرزمین ! انگار در طالعش درد و رنج و صبر را مهر کرده اند.
خاک کربلا صحنه ی نمایش تراژدی ترین واقعه ی تاریخ شد و با آن همه درد دم نزد ، اشک نریخت ، به فرات نفرین نکرد ؛ فقط جسم بی جان کبوتران آسمانی اش را در آغوش داغ شن های بیقرارش کشید و با باد روان شد .
یقین دارم که ذره ای از آن خاک در این سرزمین باقی نمانده است می دانم که خاک نیز بعد از حسین و فرزندانش تاب ماندن نداشت و آن دیار را ترک کرد و از نامحرمان و بد عهدان و نارفیقان حذر کرد و گذر  .
رفت سویی دیگر ، ‌در کنار فراتی دیگر ؛ رنگ سبز به تن کرد و محرم سرّش لاله های سرخی بودند که برنخاسته واژگون گشتند.
 در عجبم از زمینی که ؛ از آن مهر می سازند و به سجاده ها می آورند ! در حالی که خاکش سالیان درازی است که بستر خویش را ترک کرده است !!!
و من در تردیدم که ؛ بر تربت کدام خاک سجده می کنم ؟

پی نوشت :
از خود می پرسم اگر در آن زمان آن جنگ اتفاق نیفتاده بود ؛ امروز ‌برای دیدن سرزمینی که نطفه ی دروغ گویان و سست عهدان در آن بسته شده ، شوقی وجود داشت ؟
شاید هم پسر رفت تا پدر تنها نماند و در غم و رنج تنهایی پدر سهیم شود  .
هیچ وقت از این قوم خوشم نیامد چه آن وقت که در کلاس و کتاب تاریخ وصف بد عهدی شان را با پدر و پسر و پسر پسر خواندم ؛‌ چه آن زمان که هشت سال از عمر و جوانیم فنای آتشی شد که برای روشن کردن آن هزار و یک اما و اگر و برای خاموشی اش هزاران دلیل و بهانه وجود داشت!
که اگر می خواستند خاموش می شد ! غرور و تعصب نا به جا و جهالت و عدم غایت اندیشی ؛ هیزم آتشی شد که بسوزد و بسوزاند.
دفاع مقدس !  گره ای که می شد با سر انگشت تدبیر و تعقل و گذشت بازش کرد.
در نامه ای که شخص معتبری برای امام نوشته بود خواندم " تا تنور داغ است و همه حاضرند میانجگری کنند و غرامت جنگ را بپردازند و جنگ به نفع ما تمام شود رضایت دهید تا جنگ را تمام کنیم ." اما مخالفت مدعیان و همه چیز دانان ؛ پیروزی را به لشگر امام زمان و امداد غیبی واگذار کرد ! هشت سال کش و قوس ! و بالاخره کار به قبول قطعنامه ی 598 کشید و باقی ماجرا ...
و آن چه برای ما به جا ماند مزارهای خالی و بی اعتمادی و  انزجار و خستگی و ناباوری بود و هزار و یک سوال بی جواب!

اگرچه شهر ساحلی نیست اما این روز ها دریا زیاد متلاطم میشود.
صوت اذان مغرب در فضا پیچیده و چادر نماز سفید هم به دور من ...
الله اکبر ... الله اکبر ... الله اکبر ... آن قدر می گویم الله اکبر تا از نفس بیفتم می دانم که بزرگ است و می شنود .
نه تنها انگشت اشاره ، بلکه همه ی انگشتانم را به سویش نشانه می روم ؛ نه برای انگشت در چشم کردن و شکوه و گلایه ... نه ،‌.. فقط برای این که بداند نیازمندی دوباره دست نیاز به سویش دراز کرده .
می گویم الله اکبر و شروع می کنم.
بسم الله الرحمن الرحیم    شانه هایم نمی لرزد و قرار می گیرم  و وجودم پر می شود از آرامش .
الحمد الله رب العالمین خدایا شکرت که هرزگاهی امواجی متلاطم می شوند تا پایه ی دیوار هایی که از گناه و کبر و نسیان بین ما کشیده شده سست شوند.
الرحمن الرحیم  بخشنده ی مهربانی که هر دم مرا به نزد خود فرا می خواند و از من به من نزدیک تر است .
مالک الیوم الدین  صاحب هر آغاز و پایانی.
ایاک نعبد و ایاک نستعین تنهایی ام را با تنهایی ات قرین می کنم و از تو مدد می جویم و فقط به تو پناه می آورم .
اهدنا صراط المستقیم  گم گشته ام و راهت را با بغض و سکوت می جویم و اشک مجالی برای صراط الذین انعمت علیهم  باقی نمی گذارد .
با خودخواهی تمام (‌که خاص انسان هاست ) خود را در زمره ی کسانی قرار می دهم که نعمتت بر آنان افزون شده .
غیر المغضوب علیهم   چشمانم را می بندم و خود را مبرا می کنم از غضب شدگانی که خشمت بر آنان چیره شده و  آنان را به حال خود رها کرده ای .
والضالیـــــــــــــــــــــن ... با شیطنتی کودکانه خطی بین خود و گمراهان می کشم  و توحید را آغاز می کنم و  گمراهی هایم را به صندوق خاطرات می سپارم .

قل هوالله احد را نگفته باران احساس سرازیر می شود و یکتایی اش را می ستاید الله صمدش بهانه ی همه ی نیازمندی هایم و با لم یلد و لم یولدش  به چرایی تولدم تردید می کنم ؛ و لم یکن له کفو وان احد یکتای یکتای یکتای بی همتا ....!!! 
 و دیگر هیچ نمی گویم ...

 الهی بگذار در ساحل آرامشت پهلو بگیرم که خسته ی طوفانم.